Ik moet het mijzelf zo vaak weer herinneren.
Het is zo’n gemakkelijke valkuil om maar niet naar mijzelf te hoeven kijken.
Projectie is zo’n gemakkelijke overlevingsstrategie om al het ongemak, alle pijn, al het onvermogen, frustratie en intense emoties weg te parkeren bij de ander.
Het lijkt of je voor het wegparkeren bij de ander geen parkeerkosten hoeft te betalen.
Maar, integendeel, het kost je liefde, verbinding en intimiteit.
Projectie is een manier om met trauma om te gaan, om de pijn, de gekwetstheid, het verdriet niet te hoeven voelen.
Projectie is een manier om weg te lopen van jezelf, om het contact met jeZelf te vermijden.
Projectie zorgt ervoor dat je in een bevroren toestand blijft van hoe het was, van het verleden, van de pijnlijke gebeurtenis.
Projectie zorgt ervoor dat je in het oude, bekende molentje rond blijft lopen; het “hiernogmaals”.
Als je je wilt groeien en ontwikkelen is het van belang dat je je projecties onder ogen komt, de bron ervan leert kennen en de illusie ervan door kunt prikken.
Zo kun je vrij worden van oude ballast en werkelijk jeZelf leven, contact hebben met het Leven, de Bron, jeZelf.
Ik ervaar het werken met ZELFontmoetingen, ontwikkeld door Franz Ruppert als een intense maar vlijmscherpe en eerlijke manier van werken. Het leidt tot ontmaskering van alle persoonlijke illusies.