Ze kwamen een voor een binnen in mijn praktijk ondanks dat ze met dezelfde auto waren gekomen.
De eerste (kennismakings)sessie moest nog beginnen en ze zaten er al goed in.
Wat kunnen stellen soms ruzie maken ofschoon ze ook zo veel van elkaar houden.
“Waar kan ik jullie mee van dienst zijn?”, vroeg ik terwijl mijn antenne de enorme spanning van het moment al had waargenomen.
Ik kreeg het verhaal van de ruzie in de auto als bewijs van het idee dat ze een communicatieprobleem hebben.
“Kun je ons helpen beter met elkaar te communiceren?”
Ze wilden (heel begrijpelijk!) geen ruzie meer met elkaar hoeven maken. En ze vroegen mij om hen te leren hoe ze ruzie konden vermijden door op een goede manier met elkaar te kunnen communiceren.
Nu is zorgvuldige en oprechte communicatie zeker van belang voor een voedende relatie. Maar als het een manier wordt om buiten elkaars schootsveld te blijven, of om tactisch met de gevoeligheden van de ander om te gaan, of om elkaar goed te kunnen ontlopen, dan gaat dat zeker niet werken.
Communicatie kan zeker ook tactiek zijn, een slimme overlevingsstrategie om je eigen pijn en die van de ander te kunnen ontlopen of te kunnen ontwijken.
En hoe vaak zitten we niet met elkaar, in vriendschappen, in familie, in relaties in een wederzijdse overlevingsstrategie. Het werkt wel eventjes, maar ook niet echt. Je krijgt elkaar niet echt. En dat is pijnlijk; het berooft je van alle intimiteit.
Ik vertelde mijn cliënten dat ik ze kon helpen om naar de onderliggende bron te gaan van alle communicatie. Een overlevingsstrategie is vaak gebaseerd op een onderliggende ervaring, een onderliggende pijn ook.
Als je zicht kunt krijgen op die bron van communicatie, dan kun je ook naar de pijn toe om die pijn in je jezelf ook te kunnen helen.
In een relatie vergt het moed en wijsheid om allebei je eigen werkje te doen, om je eigen pijn onder ogen te komen, om de schuld en de oplossing voor het conflict niet bij de ander te zoeken.
Maar zoals bij veel dingen in het leven: als je blijft doen wat de altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. (vrij naar Einstein)
Volgens mij moet je dan wel de onderliggende trauma’s aankijken om tot wezenlijke transformatie van de relatie te kunnen komen en ook wezenlijk anders met elkaar te kunnen communiceren.
Mijn cliënten komen terug. Ze beseffen dat dit meer tijd vergt dan een kennismakingssessie. Hun betraande zakdoekjes mochten ze zelf meenemen naar huis.