Ik heb zelf nog nooit gezwommen in een wak. Maar ze zeggen dat het wak er van onderen donker uitziet en dat het ijs zelf wit en licht is.

“En slechts degeen die weet dat er midden in ’t duister een uitweg is,

dat wit op zwart duidt (zo kan ijs het beeld van vrije wil dat ’t oog zich maakt verdraaien)

en in staat is, tegen zijn instinct, te zwemmen

weg van het licht, het donker tegemoet, ziet ’t daglicht weer. “

(Sonnet XXVII, Lars Gustafsson, vert. J. Bernlef)

Een belangrijke vraag in het werken met trauma is, hoe je in contact komt met het duister, de schaduw?

Wij mensen zijn zo geneigd weg te vluchten van het duister.

De overleving is vaak zo sterk.

Hoe kun je je eigen realiteit onder ogen komen?

Hoe kun je niet alleen je bewuste, maar ook je onderbewuste realiteit onder ogen komen?

Hoe kun je niet alleen je lichte kant, maar ook je duistere, pijnlijke kant onder ogen komen?

Hoe kom je te weten wat je niet weet?

Hoe kom je in contact met je eigen binnenwereld terwijl alles erop gericht is om die niet te ontmoeten?

Hoe kom je in contact met alle constructen die je zelf hebt opgebouwd?

Hoe kun je jezelf ontmaskeren?

Nu we een paar jaar lang ervaring hebben met IOPT, Identity Oriented Psychotrauma Therapy, kunnen we zeggen: JA, dit schijnt licht op de zaak!

Voor practitioners die willen leren over werken met trauma, over resonantie, over innerlijke delen, over belichten wat verborgen is, over helen en ontspannen:

We hebben een Leerwerkplaats Omgaan met Trauma georganiseerd die start op 10 maart.